Sprawozdanie z zajęć w Barcelonie, 6 lutego

Poziomki 3-latki 

Tematem przewodnim naszych ostatnich zajęć był Karnawał. Zajęcia rozpoczęliśmy od zabaw z balonami przy akompaniamencie piosenek zespołu Fasolki. Potem przyszedł czas na szybkie drugie śniadanie i zajęcia plastyczne pod przewodnictwem Pani Marty. Odrysowywaliśmy kredą sylwetki dzieci, które potem należało pokolorować. Bawiliśmy się również w zabawę „muzyka stop”. Na koniec naszych zajęć wyszliśmy na patio zaczerpnąć świeżego powietrza. 

Dziękujemy pięknie za pomoc przy prowadzeniu zajęć Pani Marcie i Ani. 

Serdeczne pozdrowienia od Doroty i Babci Sabiny.

Poziomki 4-latki 

Zajęcia zaczęliśmy od powitania i opowiedzeniu o swoich strojach karnawałowych. Oglądaliśmy również zdjęcia strojów karnawałowych z okresu średniowiecza. 

Następnym etapem była zabawa z owocami: jakie są ich kolory i nazwy.  To było wstępem do naszej piosenki karnawałowej pod tytułem Karnawał Owocowy (Majka Jeżowska). Dzieci uczyły się z nami refrenu: 

O?O! Mniam, mniam, mniam. Oooo ! 

Owocowy, karnawał owocowy, 

Super zabawa, bo taniec jest bardzo zdrowy. 

Owoce się nie kłócą, lecz śmieją się wokoło, 

Pałaszuj owoce a będzie ci wesoło. 

Po śpiewaniu i tańczeniu nadszedł czas śniadania i chwilowego odpoczynku. Następnie udaliśmy się na patio gdzie spędziliśmy czas na sportowo, a po powrocie do klasy zaczęliśmy prace plastyczne na temat zimowy. 

Kinga, Asia i Karolina

Tęcza 

Ostatnie zajęcia w grupie Tęcza były bardzo roztańczone. Sprawił to oczywiście Karnawał. A oto przebieg naszego spotkania w telegraficznym skrócie. 

 1. Przywitanie wszystkich uczestników balu - dzieci i rodziców w Zamku Tęczowym 

2. Zabawy z Panią Martą - specjalistką od arteterapii - masaż twarzy i całego ciała, tworzenie pajęczyny interpersonalnej za pomocą włóczki, zabawa w stonogę. 

3. Rozpoczęcie tańców karnawałowych polskim tańcem narodowym tzn. Polonezem 

4. Polskie rytmy dziecięce - wszystkie dzieci, nauczycielki i rodzice tańczą 

5. Poczęstunek 

6. Konkurs plastyczny - rysowanie autoportretu z zakrytymi oczami- zabawa w parach. 

7. Zabawa na patio szkolnym. 

8. Poczęstunek 

9. Polskie rytmy dziecięce po raz drugi. Wspólny taniec przy piosence M. Rodowicz " Niech żyje bal" - prezent dla rodziców 

10. Podziękowanie za wspólnie spędzony czas i pożegnanie uczestników klasowej zabawy karnawałowej. 

Ponadto, podczas naszego spotkania odczytaliśmy baaardzo dłuuugi list z Polski, który otrzymaliśmy od dzieci ze Szkoły Podstawowej im. Orła Białego w Ostrołęce za który ślicznie dziękujemy. Wykonaliśmy również rysunki naszego zamku, które prześlemy koleżankom i kolegom z Ostrołęki. 

Z podziękowaniami za wspaniałą zabawę karnawałową,

Agnieszka i Maria

Jarzębina

Ostatnie zajęcia w grupie Jarzębina poświęciliśmy tematowi zegarów i czasu.

Uczniowie wymienili i opisali rodzaje zegarów jakie znają a także poznali kilka nowych takich jak zegar słoneczny czy klepsydra.
Następnie wszystkie dzieci czytały wiersz Marcina Brykczyńskiego: "Wyścig z czasem"

Marcin Brykczyński   

 
Wyścig z czasem

W pewnym mieście zegar stary

miał wskazówki nie do pary,

nudził się tam niesłychanie

i zabijał czas tykaniem.

Jak za dawnych czasów chodził,

twierdząc, że mu to nie szkodzi,

bo wie, że o każdej porze

czas zatrzymać łatwo może.

Czas to pieniądz, słyszał stale,

lecz nie martwił się tym wcale,

mówiąc wszystkim raz po raz:

– Komu w drogę, temu czas!

W wierszu znalazło się wiele zwrotów, których znaczenia nie można traktować dosłownie. Wspólnie zastanawialiśmy się czy można zabić czas, ścigać się z nim albo traktować go jak pieniądz. Dzieci pięknie zauważyły, że nawet jak zatrzymamy zegar to czasu nie da się zatrzymać.

Inne powiedzenia o których rozmawialiśmy to: być na czas, ciężkie czasy, być na czasie, nadgryziony zębem czasu.

Po omówieniu i wyjaśnieniu związków frazeologicznych dzieci w grupach przygotowały scenki ilustrujące powiedzenia związane z czasem. Było przy tym dużo śmiechu i zabawy.

Rozmawialiśmy też o tym jakie jeszcze słowa kojarzą nam się z czasem (spieszyć się, spóźniać się, czasochłonny, chwila, moment, godzina itd).

Po przerwie śniadaniowej rozmawialiśmy o planie dnia, wykorzystując go do ćwiczenia podawania godzin we właściwy sposób:

- wstaję o godzinie. . . . . . .

- śniadanie jem o godzinie. . . . . . . .

Kolejnym tematem były podróże w czasie. Uczniowie wyjaśnili czym jest wehikuł czasu a następnie wysłuchały wiersza Natalii Usenko „Wehikuł czasu”:

Ludzie ciągle mówią

o podróżach w czasie.

Że to trudne.

I czy da się? Czy nie da się?

Ja mam na to świetny patent,

wymyśliliśmy go z bratem,

kiedy jeszcze byłem mały,

w pierwszej klasie.

To jest album ze zdjęciami cioci Gosi.

Otwieramy go i w przeszłość nas przenosi.

Tyle fotografii mieści,

tyle dziwnych opowieści!

A kto słucha, o następną zaraz prosi.

Tu prababcia stoi

w dłuuugich rękawiczkach!

Babcia młoda jest i piękna.

Jak księżniczka!

Mama małą jest dziewczynką,

tatuś wlazł na stół z kuzynką,

ciocia ma pięć lat i dołki na policzkach...

Dziadek, który dziś jest łysy,

ma czuprynę!

Na motorze siedzi, robi dumną minę.

Prapradziadek jest w mundurze.

Ma wąsiska, taaakie duże!

A na plecach ma, jak Batman, pelerynę!

A gdy w przyszłość zajrzeć

najdzie mnie ochota,

to rysuję sobie pojazd – piesolota!

To kudłaty wyścigowiec.

A w nim ja, pan naukowiec!

I w kosmosie szukam przygód oraz złota.

Wspólnie zastanawialiśmy się jak można przenieść się w przeszłość: oglądając rodzinne zdjęcia, słuchając opowieści, czytając książki.

Zastanawialiśmy się też czy gdybyśmy mogli to przenieślibyśmy się w czasie i jeśli tak to dlaczego. Jako powody przeniesienia się w przeszłość dzieci wymieniały np. chęć poznania prababci, ale były też osoby, które chciały przenieść się w przyszłość aby sprawdzić czy „będą miały dobre życie”.

Na zakończenie tej części zajęć zadaniem dzieci było zaprojektowanie wehikułu czasu i nadanie mu nazwy.

Nie wszystkie dzieci dokończyły prace dlatego proszę aby zrobiły je w domu i przyniosły gotowe na kolejne zajęcia.

Po wybieganiu się na sali gimnastycznej rozpoczęły się zajęcia artystyczne.

Podczas zajęć z arteterapii po raz kolejny dzieci przyjrzały się swoim emocjom. 

Zaczęliśmy od oglądania rozmaitych ilustracji i obrazów, rozmawiając na temat tego, co na nich widzimy i starając się odgadnąć jaką emocję przedstawiają. Następnie, aby lepiej ją (i siebie) zrozumieć słuchaliśmy utworów muzyki klasycznej. Dzięki temu mogliśmy przypomnieć sobie rozmaite sytuacje z naszego życia codziennego, w których czuliśmy wstyd czy złość ale również radość, czułość i miłość. Rozmawialiśmy też i o tym, że czucie się "dobrze" i "źle" może mieć wiele odcieni i znaczeń oraz, że warto przyglądać się sobie i szanować swoje emocje. To przecież także one otwierają nam drogę do zrozumienia naszych kolegów, rodzin a nawet...nauczycieli. 

Pozdrawiamy,

Ania, Basia i Marta