Polecamy: „Koszmarny Karolek”, Franceski Simon

„Koszmarny Karolek” czyli przepis, jak uprzykrzyć innym życie, a samemu wyjść cało.

„Koszmarny Karolek” jest to seria książeczek amerykańskiej pisarki Franceski Simon przedstawiających perypetie nieznośnego chłopczyka. Na wydanie z 2004 roku składają się trzy utwory („Koszmarny Karolek i wszy”, „Koszmarny Karolek i wielka forsa”, „Koszmarny Karolek i nawiedzony dom”), a każda część zawiera jeszcze kilka opowiadań. Wszystkie części połączone są postacią głównego bohatera oraz innymi postaciami drugoplanowymi, co nadaje spójności całej serii i sprawia, że bohaterowie stają się bliżsi czytelnikowi. 

Utwory to nagromadzenie zabawnych sytuacji i figli głównego bohatera. Karolek, jako niegrzeczne dziecko ma mnóstwo pomysłów, jak uprzykrzyć komuś życie i co zrobić, żeby później uniknąć kary. Jego największymi wrogami są grzebień i szampon, a jego marzeniem jest posiadanie zestawu do przygotowywania cuchnącego jedzenia. Koszmarny Karolek ma pomysłów co nie miara, sam zaś główny bohater, jak i jego charakter, wyeksponowane są jeszcze bardziej poprzez wprowadzenie do tekstu postaci młodszego brata - Doskonałego Damianka. Rodzeństwo jest zestawione na zasadzie kontrastu - tak, jak jeden jest posłuszny rodzicom, tak drugi robi im na złość; tak, jak jeden ma same dobre oceny w szkole, tak drugi - same najgorsze. Wszystkie postaci, które wymyśla autorka mają zabawne pseudonimy, które charakteryzują bohaterów. I tak na przykład klasa Koszmarnego Karolka składa się z Wrednej Wandy, Płaczliwego Piotrusia, Ordynarnego Ola, Mądrej Misi... 

Perypetie Koszmarnego Karolka zdecydowanie nie są tekstami edukacyjnymi, które miałyby uczyć poprawnego zachowania. Nawet postać Doskonałego Damianka jest nieco ośmieszona - choć jest on taki idealny, to i tak często wszystko obraca się przeciwko niemu, z kolei niegrzecznemu Karolkowi udają się jego niecne plany i nie ponosi za to żadnych konsekwencji. Same utwory są jednak nad wyraz zabawne, pomysłowe i pełne prostych gier słownych czy wyrazów dźwiękonaśladowczych, a to wszystko sprawia, że nie da się nudzić podczas lektury. Ponadto nagromadzenie czasowników i liczne dialogi nadają opowiadaniom życia, dzięki czemu na pewno spodobają się młodym czytelnikom.

Małgorzata Walczak